جلسۀ صفرم؛ جلسه ای برای نرفتن!

  

معمولاً دانشجویان جلسات اول ترم را اصطلاحاً می پیچانند! حالا این سنت پیچانندگی چطور و توسط چه کسی باب شد، را نمی دانیم. اما تا جایی فراگیر شده که حتی اساتید هم به آن دچار شده اند و بعضاً حتّی همصدا با پیچانندگان، کسانی را که هِلِک هِلِک تا دانشگاه آمده اند مورد لطف خود قرار می دهند! این است که هیچکس، حتّی قسمت آموزش دانشکده نیز این جلسات را به رسمیّت نمی شناسد و نه برای دانشجویان و نه برای اساتید، عدم حضور در این جلسات را غیبت در نظر نمی گیرد. گویی آنها نیز در سیستمشان از این جلسه به عنوان «جلسۀ صفرم» یاد می کنند! با این توضیح می توان این جلسات را اینگونه تعریف کرد؛ جلسه ای غیررسمی در تقویم دانشجویی یا جلسه ای که اساتید هم دیگر آن را جدّی نمی گیرند!

امّا با تمام اینها چرا من این جلسات را رفتم؟ به یک دلیل ساده: آشنایی با اساتید و شیوۀ تدریس آنها برای هر درس. گرچه این علت هم خود جای بحث دارد که یک سرش به همان قسمت آموزش دانشکده می رسد، امّا از آنجایی که «سری را که درد نمی کند دستمال نمی بندند» عجالتاً از این بحث صرف نظر می کنیم!

خلاصه اینکه روز دوشنبه هجدهم بهمن ماه، من و تعدادی از همکلاسی ها در کلاس درس «تکنولوژی های ارتباطی» حاضر شدیم و به آموزش اطلاع دادیم که از استادمان دعوت کنند تا به جمع ما بپیوندند. البته استاد دهکردی از آن اساتیدی نیست که در بالا ذکرشان رفت و وقتی علی رغم انتظار با جمعیت حدود ده پانزده نفری در جلسۀ اول کلاس رو به رو شدند، انصافاً خم به ابرو نیاورده و جلسه را به خوبی و خوشی برگزار کردند.

ابتدای جلسه به معارفۀ دانشجویانی که آشنایی قبلی با استاد نداشتند گذشت و استاد نیز به شرح آنچه در طول ترم نیاز به یادگیری و تاکید بر آنهاست، پرداختند. از نکات مهم و قابل توجهی که اشاره کردند، شیوۀ تدریس این واحد درسی بود. خوشبختانه ایشان نیز با روش تدریس پاورپوینتی، که این روزها بسیار در میان اساتید شایع است، مخالف هستند و پیشنهادشان برای تدریس این درس، به توجه بیشتر بر بخش عملی و کارآمد آن است. امّا باز هم انتخاب شیوۀ تدریس را به عهدۀ خود دانشجویان گذاشتند و کسی با شیوۀ پیشنهادی استاد مخالفتی نداشت و با اکثریت آراء به تصویب رسید! البته از آنجایی که جلسه غیررسمی بود و عدّه ای با عدم حضورشان آبستراکسیون کرده بودند، لازم بود که این رای گیری در جلسات بعدی نیز تکرار شود.

آشنایی با ابزارهای مختلف ارتباطی، استفاده از آنها در تولید و انتشار محتوا و یک سلسله مباحث نظری دربارۀ تکنولوژی های ارتباطی، از مواردی است که در طول ترم فرا خواهیم گرفت.

درخصوص شیوۀ نمره دهی نیز قرار بر این شد که 10 نمره برای کارهای عملی و 10 نمره برای امتحان کتبی در نظر گرفته شود.

همچنین هرکسی موظف به ساخت اکانت توئیتر، فیسبوک، یوتیوب، لینکدین، اسکایپ برای خود و تهیۀ یک وبلاگ و انتشار گزارشی از جلسات قبل کلاس در آن شد.

با توجه به تاکید استاد برای یادگیری زبان مورس به عنوان یک ابزار ارتباطی، مختصری هم در این باره توضیح داده شد تا در جلسات آینده بیشتر به آن پرداخته شود.
تولید پادکست گروهی نیز از جمله فعالیتهایی بود که استاد به آن اشاره کردند.

در کل با اینکه در این جلسه درسی ارائه نشد، امّا شروع خوب و امیدوار کننده ای بود.